Γενικά, οι μαρίνες είναι δυνητικά σημαντικές πηγές ρύπανσης στα παράκτια ύδατα, οι οποίες είναι συχνά καυτά σημεία για κολοβακτηρίδια και άλλα παθογόνα, αλειφατικούς και αρωματικούς υδρογονάνθρακες (PAH) και βαρέα μέταλλα. Η χρήση αντιρρυπαντικού χρώματος και άλλων χημικών συντηρητικών, που χρησιμοποιούνται κυρίως κατά τη διάρκεια της επιχειρησιακής φάσης, είναι τοξικά για πολλούς οργανισμούς. Οι βενθικές κοινότητες συνήθως εμφανίζουν τις πιο οξείες επιπτώσεις, με σημαντικές αλλαγές που συμβαίνουν στη σύνθεση των ειδών, την αφθονία και την ποικιλομορφία στις θέσεις μαρίνας. Τα σκάφη που εκτελούν πτήσεις συχνά δεν διαθέτουν ενσωματωμένες εγκαταστάσεις αποχέτευσης και απελευθερώνουν ακατέργαστα λύματα σε παράκτια ύδατα. Τέτοιες εκροές ρύπανσης υποβαθμίζουν την ποιότητα του νερού, ιδιαίτερα στις ρηχές και παράκτιες περιοχές με κακή κυκλοφορία νερού.
Δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις παράνομων απορρίψεων σεντινόνερων, λαδιών, λυμάτων καθώς και διαρροές καυσίμων στους χώρους αυτούς. Ως εκ τούτου, αναγνωρίζεται διεθνώς ότι οι περιβαλλοντικές πτυχές σε τέτοιες περιπτώσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές για κάθε επέμβαση παράκτιας ανάπτυξης που περιλαμβάνει θαλάσσιες κατασκευές, όπως μαρίνες με σκάφη αναψυχής, καθώς και κατά τη διάρκεια της επιχειρησιακής φάσης.
Στις περισσότερες χώρες, η εφαρμογή των εκτιμήσεων περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΕΠΕ) επιβάλλεται από νομοθετικούς και διοικητικούς κανονισμούς, ενώ άλλοι το ενσωματώνουν ως μέρος των γενικών σχεδίων χωροταξίας. Οι ΕΠΕ έχουν ως στόχο τον περιορισμό και την ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων επιπτώσεων.
www.portorafti.online
